Moi drodzy, czy kiedykolwiek zastanowiliście się nad tym któż to taki ta Mama? Ona zawsze była jest i pewnie długo z nami będzie. Przyzwyczailiśmy się do tego, jest to normalne, że nam pomaga pilnuje, doradza, karmi nas, ubiera, a czasem nawet krzyczy na nas. Czy zatrzymaliście się myślami nad tą osobą?

Mama, to osoba ważna, ba najważniejsza, to Ona powołała nas do życia, pierwsze słowo jakie dziecko wypowiada, to najczęściej jest słowo mama. Nie jest to przypadek, przecież jest Ona z nami praktycznie cały swój czas, poświęca dziecku większość swojego czasu wraz z Tatą, jednakże ten częściej przebywa poza domem, to on zazwyczaj zapewnia byt Rodzinie. Mama jest zawsze! I w dobrych i w złych chwilach naszego życia, pomaga nam postawić pierwsze w życiu kroki, napisać pierwsze litery w zeszycie. Pilnuje byśmy przygotowali się do egzaminu i byśmy byli czysto i stosownie ubrani. Martwi się często za nas, wypytuje i doradza. Jako dzieci nawet nie zauważamy tego, jest to normalne, że się jej słuchamy, wykonujemy polecenia i porady. Później, mamy już lat …naście, lub więcej, Mama robi to co zawsze, jest przy nas na dobre i na złe, to nie zawsze się młodzieży podoba. Już są „dorośli” nie chcą słuchać, radzić się Mamy; wiedzą lepiej. Jednakże Mama niezrażona tym dalej „robi swoje”, wie że dziecko wcześniej czy później doceni tę pomoc. Jesteśmy dorośli, znów potrzebujemy Mamy. Dorosłe życie wymaga dorosłych decyzji, trzeba się poradzić. Za chwilę będziemy mieć żonę czy męża, w ich wybór znów ta Mama się wtrącała, ale przecież wyszło bardzo dobrze. Dorabiamy się, mamy nowe mieszkanie, meblujemy je, wszędzie towarzyszy nam Mama, oczywiście nie zawsze osobiście, ale zawsze gdzieś w tle jest z dobrym słowem, pomocą, czasem pożyczką. Mama zawsze coś tam ma, czym może nas obdarować i zawsze robi to bezinteresownie, po prostu Ona nas kocha, zawsze i bezwarunkowo.

Mija czas, to my mamy dzieci, i znów Mama, już jako Babcia jest potrzebna. I ona nie zwleka przychodzi z pomocą i miłością. Niestety czas mija szybko i nieubłaganie, zdajemy sobie sprawę, że to my musimy pomóc naszej kochanej Mamie, bo chora, bo stara, bo niedołężna. Myślę, że wszyscy zdajemy sobie sprawę iż takie właśnie jest życie, nie trwa wiecznie. Przychodzi w końcu czas, gdy odwiedzamy naszą ukochaną Mamę przynosząc jej kwiaty i zapalając świeczkę na jej grobie.

Tak oto w kilku słowach opisałam pewien cykl, cykl życia najukochańszej istoty na świecie jaką jest nasza Mama. Potem to my jesteśmy Mamą czy Tatą i robimy wszystko, żeby naszym dzieciom żyło się beztrosko i jak najlepiej. Dlatego nazwałam ten etap życia brzydko cyklem, ponieważ jest powtarzalny. Po tym opisie życia naszej Mamy, nie dziwmy się, że został na świecie ustalony 26 maja Światowym Dniem Matki. Święto, to zostało najprawdopodobniej uchwalone przez Napoleona. W różnych krajach daty się trochę różnią, ale jest w większości świata obchodzone.

Kochani, pamiętajmy o Mamie, uświetnijmy jej ten dzień. Jak? W dowolny sposób, który waszej Mamie sprawi radość i przyjemność, może to być laurka własnoręcznie zrobiona, może coś zmajstrowanego przez siebie do kuchni, może kwiatek, lub kilka, a na pewno dobre słowa i uśmiech, spytajcie się Mamy, czy się dobrze czuje, czy jej pomóc w jakiś czynnościach. Ale najważniejsze jest żebyście pamiętali o tym święcie, bo to jest najważniejsze; pamięć o naszej Mamie.